Wat gaat het snel
Hallo lieve mensen,
Ik voel dat ik toch nog niet helemaal klaar ben met schrijven. Ja het is alweer ruim 2 weken geleden dat Don is overleden, dus ruim een week dat we defenitief afscheid namen, en nog steeds horen we wat was het "geweldig" als we dat tenminste mogen zeggen, als we van iemand die ons lief was voorgoed afscheid hebben moeten nemen. In het begin is het een roes de eerste week is Don nog thuis heb je toch nog iemand om wat tegen te vertellen. Maar nu is het dus al echt ruim een week leeg, het huis, want overal is een lege plek, maar je voelt het ook letterlijk in je hart je mist een stuk.
Gister ben ik met de drie dörskes, Don's moeder, Miriam en Ruud en nog enkele van de familie naar het werk geweest van Don, weten we nu eindelijk wat hij er "precies" deed, want Don nam het werk nooit mee naar huis, praatte er ook heel weing over, eerst een kleine uitleg. Daarna naar zijn werkplek, zijn bureau, hij was toch wel creatief er was van alles wat hij 'gefreubeld" had. Raar is het als je dan zijn agenda leest weer zijn handschrift ziet, en wat was het laatst wat hij had geschreven in zijn agenda op 11 november OPENING CARNAVAL, dit werd toen anders hij moest de 11e van de 11e in het ziekenhuis zijn kreeg toen een kleine ingreep, de assistente zei meneer Gielen u moet dan 's morgens NUCHTER komen, waarop Don toen zei dit is me nog nooit gebeurd de 11e van de 11e nuchter. Nadat we zijn werkplek hadden gezien, hebben we nog samen met het hele team gelunched. Het deed ons na afloop allemaal goed ook dit stukje hoort voor ons bij het verwerken. Collega's van Don allemaal nogmaals bedankt.
Zoals veel mensen weten die bij 1 van de diensten zijn geweest hebben we alles op DVD laten zetten, wat is dit fijn dat we dat gedaan hebben voor ons zelf en zeker voor de kinderen dat ze het over een paar jaar nog eens terug kunnen kijken, en nu ook voor de mensen die er niet bij hebben kunen zijn we hebben het al een paar keer gekeken, het is super gefilmd pap Cuijpers bedankt.
Dadelijk vertrek is met onze drie dörskes een paar dagen naar een hotel in Ermelo gewoon lekker een paar dagen rust lekker onder ons vieren, dit is wel raar bedenk ik nu dat ik schrijf lekker onder ons vieren het is dus nooit meer onder ons vijven. Wij proberen te gaan genieten, en wie weet kom ik nog een keer terug op het blog, weet nu nog niet of ik klaar ben met schrijven.
Groetjes Marjoleen